Monday, April 20, 2009

Veee uçanziiii!

Yakın şeysi.



Ya önceki pozun aynısı ama kıyamadım sanki biraz farklı.

Bir push up anı!

Arkadan bir poz alalım!



Pelerin görünsün o bakımdan.

Bu süper tulumunu çok uzun giyemez diye fotoladim.


Sevdigim giysileri küçülmesin sevmediklerim hemen minilsin istiyorum. Bazıları var ki çocuğu cendereye sokmuş gibi olsam da giydirmek istiyorum. Bu 'ben süperim' tulumu mesela. Hem Fener renklerinde hem pelerinli hem de şimdiden minik.
Hal böyleyken her türlü açıdan fotolansın hatırda kalsın. Bacaklardaki boğumlar bir ışık gölge hilesi. Yoksa yavrum süper fit. Hatta o boğumlar arasında iplikler birikmiyor. Hatta boğum da ne? Sensin boğumcuk.

Nedense kafasının üzerine bişi koymak hoşuma gidiyor!

Şaklabanlıklara malzeme bir insan.



Ne zamandir ses seda yoktu bizde. Kısa özet geçiyorum. Aşı meselesini atlattık. Aşılanınca ateşlendi. Ateşlenince ben panikledim falan derken 3 ay bitti 4. aya girildi. Hani 40 gün geçsin ağlamalar biter. Yok 3 ay geçsin ağlamaz geyiklerinin tatlı birer geyik olduklarını öğrendik mi? Evet. Yani tamam daha az ağlıyor Can. Ve ben artık hangi ağlama ne demek çok yakın tahminlerde bulunabiliyorum. Yani şapkaya kıl oldu ağlaması. Benle konuş ağlaması falan. Ama işin agu kısımları başladı. Yani bebekler gerçekten ingaaa diye ağlıo ve aguu yapiomuş. Onlar birer prototip efekt diilmiş. Can akuuu diyebiliyor. G yerine K. Bi de tükürük biriktirip onlarla KKKK sesi çıkarıyor. Kendini süper yetenekli sanıyor. Şimdilik ses çıkarmıyorum.