Pamuk helva.

Dün neydi günlerden... Cuma.
Öğle uykusuna daldın. Sonra bişi oldu. Belki o arkalardan gelmeye çalışan diş çıkarken ısırdı seni. Fırt diye açtın gözlerini. Sanki okula gecikmiş çocuklar gibi, uyumuyormuş gibi davranıp ayaklandın yatağında. Kucağıma aldım seni. Omzuma koyup başını o an uyudun. Sonra bişi fark ettim. Küçükken yediğim pamuk helvalar gibi kokuyordun. Tam onların kokusundaydın. O pamuk helvanın yanmış pembe şeker kokusundan. Nerden geldi bu koku sana daha hiç yemeden... O kokuyla dalmışım uykuya onbeş dakka şekerlemeye. Daha güzel ne olabilir die düşünürken...