Suyun öte tarafına geçtik. Buralar benim için karışık biraz. Meriç'ten bir adım attım mı babamın doğduğu toprakların yerine düşüyorum. Babam Komotini'de medresenin karşısındaki bahçeli evin çocuğuymuş. Ne zaman Yunanistan'a gelsem sanki sadece Gökçeadaya falan gelmiş gibi oluyorum. Sen evlat şimdi şu yukarıdaki iki fotoda Dedeağaç'tasın aylardan Kasım. Sokaklarda baileys'li mis gibi frappeler içiliyor. Kimse kış var diye iki kuruş daha kazanalım ekonomi boktan diye siesta keyfinden ödün vermiyor. Yaşasın kopoliipoliii toprakları.
1 comment:
Değerli blog yöneticisi makalelerinizi Beton buz olarak çok beğendik. Ekibimiz olarak başarılarınızın devamını dileriz.
Post a Comment