sadece 1 post yazabilmişim. oysa aksiyonda sınır yoktu şubatta! okula başlamak en önemlisi mesela. galiba tam da bu yüzden yazamadım ya. çünkü sabah okula götürüyorum sonra orda 'alışan çocuğun annesi' olarak okul içinde ya da bahçesinde ya da ilk günler sınıfta tünüyorum. sonra tekrar kapıorum can'ı eve getiriyorum. yemek yiyoruz. zübüş'le ya da annemle bırakıp ofise gidiorum. hızlandırılmış modda çalışıp zübüş gitmeden/annem henüz dağılmadan eve geliyorum. can tam o sırada uykudan uyanmış ve enerjiyle dolmuş oluyor. ve benim bir gün içinde 3. günüm başlıyor. valla bu biten bi dönem diil henüz. o yüzden yazarken kendimden yoruldum. can biraz bocalıyor sanki. okul rahatını bozdu gibi. tamam eş dost bitakım kızlar var (kız tarafı çok önemli. defne okul için en önemli motivasyon mesela. nasıl oluor da oluor bilmiorum ama defne öpülüp koklanıyor sürekli) oyun eğlence şarkılar da var ama ayak da diriyor bi yandan... çok takılmamaya çalışıorum. öte yandan kendini ifade olayında koptu... artık kendi şoklarıma yetişemiyorum.
n'oldu niye öyle sakinleştin can? (sürpriz ya sakinleşmek)
üzerimde bir mahzunluk çöktü...
dur bir çay almak istedim kendime...
canın çay mı geçti?
evet.
benim de dün canım turşu geçmişti...
o kadar zor ki hatırlamak ama daha sık yazarsam öyle boş boş bakmam ekrana şimdiki gibi.
mart bekle beni.
No comments:
Post a Comment