Cumartesi günü Dinazorların olduğu yere gidecektik. istanbulforkids saolsun. Ama yolda dinazorlar heykel mi? Gerçek diiller di mi, diye başlayan sorular ağlamaklı korku ifadelerine dönüşünce kahve içtik... Yemek yedik. Yürüdük. Ve sonunda da bizim evin orda Orman Fakültesi'nin stadyumuna daldık. Tribünün bildiğin stadyum tribününden farkı yoktu valla. Daha minik ve daha az kalabalık ama maç bildiğin maç. Çok güzeldi izlemesi. Önce abiler niye bu kadar şişko sesle konuşuorlar dedi. Çünkü gol olunca en ooooo kalın sesleriyle bağırmışlardı. Sonra anladı ki gol sevinci... Seyircinin futbolcuyla konuşabildiği bir maç olduğu için çok interaktifti... Taraftarla polemiğe girme Ümit lafı maçın bende kalan süper tortusu...
No comments:
Post a Comment