Öyle çoğaldık ki senle. Şimdi 4 oldun!

10 Ocak. Bugünün saat 13:20'sini bekliyorum. Şimdi gece...

Seni tanıdığıma, hayatıma girdiğine öyle tarifsiz bir hayranlık, mutlulukla bakıyorum ki bilemezsin. Bencilliğimi çoğalttın. Artık iki kişilik bencilim. Sınırlarımı öğrettin. Meğerse nerelere kadar da gidiyormuş yollarım. Sabrımla tanıştırdın. Kendimi sabırlı sanarken üstelik. İçime ektiğin mutluluk, bir gülüşle bir soruyla bir okşamanla ya da beni avutmanla öyle hızla boy atıyor ki, bilemezsin... Beni anne yaptın. Bana neler ekliyor bunu tahmin bile edemezsin. Yeterlilik konusunda veremediğim sınavlarla, küçük bir kız gibi yastıklara kapanıp ağlamalarımla, başa çıkamadığım özleminle beni bir yolculuğu çıkardın. 2009'dan bugüne, bugünden de yıllar yılı sürmesini istediğim harika bir yolculuğa..

Nerden geldiğini bilmiorum. Gözlerimin önünde, ellerimde büyüsen de bilmiyorum. Bu karakter ve bu insan benim değil ama şimdi benimle diye derin bir mutluluk ve huzur duyuyorum. Aramıza geldiğin için çok mutluyum can oğlum. İyi ki varsın, iyi ki yavrumsun. Biz seni öyle çok seviyoruz ki. Öyle çok...