anneme benzemeyen anneler.

ilginçtir beni mi buluyor bilmiyorum: böyle didaktik anneler görüyorum sokakta. 'bi restorana geldiğimizde kendini rahat hissedeceğin şekilde yerleşmelisin' aynı anne şöyle devam ediyor. 'pizzanı parçalara ayırmamı ister misin, böylece rahat yersin'... 'böylece annesi' susmuyor devam ediyor: şu karşıdaki çocuk var ya (bahsettiği çocuk can) senin yuvada bir arkadaşın vardı ona benziyor. Çok güleryüzlü bir çocuktu. Adını unuttum sen anımsıyor musun? 'animsa annesi'ne Can hiiiç bişi anlamadan gülüyor. animsa annesini ve minik parçalarla legolarıyla oynayan ve 'şarküteri' ürünlerinden olsun şeklinde sipariş ettiği pizzasını yiyen çocuğu geride bırakarak, bir daha o gittiğimiz kafeye gitmemeye karar vererek mekanı terk ediyoruz.